Mary Shaw – historia postaci

Jamie i Lisa to nowożeńcy którzy układają sobie życie z dala od ich rodzinnego miasteczka Raven Fair, gdzie ludzie żyją w strachu przed starymi legendami i zabobonami. Gdy pewnego dnia Lisa zostaje brutalnie zamordowana, Jamie wraca w rodzinne strony, by pochować ukochaną i rozwiązać zagadkę stojącą za jej śmiercią.

Ostrzegam przed możliwymi spojlerami, choć film ma już ładnych parę lat.

26 lipca 1869 roku, mieszkającym w Ravens Fair Ronowi i Betsy Shaw urodziła się córka, którą nazwali Mary. Dziewczynka od wczesnej młodości była bardzo skryta i nie miała żadnych przyjaciół, za to fascynowała się lalkami, aż sama zaczęła je tworzyć. Łącznie stworzyła 101 lalek, a jej pupilem w późniejszych latach stał się Billy. Kobieta tak bardzo zżyła się ze swoimi lalkami, że nigdy nie wyszła za mąż i nie stworzyła prawdziwej rodziny, a za dzieci wystarczyły jej lalki.

Cała ta sytuacja doprowadziła do tego, że stała się miejscowym wyrzutkiem a ludzie się z niej naśmiewali, przez co najpewniej straciła równowagę psychiczną. W rezultacie Mary zaczęła tworzyć coś na wzór kroniki swojego miasteczka, zbierała wycinki prasowe oraz spisywała dane o mieszkańcach, którzy uprzykrzali jej życie.

W latach 30. Mary zaczęła karierę brzuchomówczyni i każdego wieczoru dawała pokazy w miejscowym teatrze w Ravens Fair, gdzie również mieszkała. Podczas jednego z pokazu w 1941 roku, młody widz Michael Ashen, zwrócił jej uwagę, że widzi jak porusza podczas swojego przedstawienia ustami. Mary starała się ukryć gniew i zakłopotanie, a frustrację wyraziła przez swoją marionetkę, kwitując to słowami skierowanymi do Michaela „Kto teraz jest marionetką”. To miała być zapowiedź tego co czeka niesfornego chłopca, ponieważ kilka tygodni później porwała go i zmieniła w naturalnej wielkości marionetkę.

Mary była dumna z tego co udało jej się stworzyć, oraz z zamieszania jakie wywołała w miasteczku ponieważ zaczęła dokumentować wszystko co pojawiało się o zaginięciu w swoim dzienniku.

Gdy zniknięcie chłopca zostało rozgłoszone po całym mieście, miejscowi od razu skierowali swoje podejrzenia w stronę brzuchomówczyni i postanowili wziąć sprawy we własne ręce i wymierzyć sprawiedliwość. Członkowie rodziny Ashen, oraz inni mieszkańcy wtargnęli do pomieszczenia w teatrze gdzie na co dzień mieszkała Mary i zamordowali ją, wcześniej zmuszając do krzyku, aby odciąć jej język. Z pewnością mieli nadzieję, że zakończyli już wszelkie sprawy związane z kobietą odpowiedzialną za śmierć Michaela, jednak w rzeczywistości kłopoty miały dopiero nadejść.

Mary Shaw w swoim testamencie zażyczyła sobie aby jej ciało zostało kosmetycznie zmienione tak, aby przypominało lalkę, a dla swoich marionetek zamówiła osobne groby, w których miały spocząć w jej pobliżu. Dyrektor domu pogrzebowego Richard Walker przystał na ostatnie życzenie Mary.

Film nie wyjaśnia w jaki sposób kobieta stała się duchem, nie było żadnej klątwy czy paktu z diabłem, możemy się jednak spodziewać, że po prostu zostało jej do załatwienia kilka spraw z ludźmi, którzy ją zabili, dlatego nie mogła opuścić świata.

Nie jest też jasne czy stała się zjawą poruszającą się wśród ludzi czy potrzebuje jakiegoś naczynia aby pojawić się wśród żywych, w filmie widzimy obie formy, a większość czasu spędza w ludzkiej postaci, ale od czasu do czasu przejmuje swoje lalki, którym potrafi również przekazać swój głos, lub głos osoby, której wyrwała język.

Po raz pierwszy po swej śmierci ukazała się w 1941 roku w zakładzie pogrzebowym, gdy syn przedsiębiorcy pogrzebowego, Henry, zakradł się do pomieszczenia z jej trumną i niechcący ją przewrócił. Jej ciało spadło na niego, a gdy zdołał się oddalić, zobaczył Mary stojącą w rogu sali, która zmierzała w jego stronę. Wydaje się, że jej słabością jest światło, co może mieć związek z jej karierą zawodową, gdy reflektory skierowane były zawsze na jej lalkę, a ona ukryta w cieniu mogła nadawać jej głos.

Od momentu pierwszego ukazania się nasza bohaterka zaczęła zbierać krwawe żniwo, a jej ofiarami byli wszyscy Ci, którzy niegdyś ją uciszyli. Mary zabijała wszystkich zaangażowanych w jej morderstwo mężczyzn jednego po drugim, po czym za cel obrała sobie ich rodziny. Zabierała żony, matki, dzieci czy wnuki.

W końcu ludzie dostrzegli pewną słabość Mary, a mianowicie swój krzyk. Jeżeli nie wydawali żadnych dźwięków podczas spotkania z nią mogli ujść z życiem, jeżeli jednak na jej widok zaczynali krzyczeć, ta pozbawiała ich życia, oraz języka.